Schrijver: Sharon Dogar.

Vertaald uit het Engels door Aimée Warmerdam.

Uitgever: De Fontijn.

Illustrator: onbekend.

samenvatting:

Hoe beleefde Peter van Pels zijn gedwongen verblijf in het Achterhuis? Deze hypothetische vraag vormt het uitgangspunt van deze roman, gebaseerd op historische feiten. De inleiding is zeurderig met veel herhalingen. Dan volgt een gedicht van Primo Levi en dat is mooi. Daarna begint het eigenlijke verhaal bij het einde: het kamp Mauthausen, waar Peter stierf in mei 1945. Het boek begint zoals een echt dagboek op 13 juni 1942. De zestienjarige Peter, die verliefd is op Liese, wil eigenlijk niet onderduiken. In het begin heeft hij geen sympathie voor Anne. Hij vindt haar luidruchtig en vol van zichzelf. In deel 1 gaat het over zijn verblijf in het Achterhuis. De dagboekfragmenten

Mijn mening:

Ik vind het een super leuk boek. Als je begint met lezen kun je niet meer stoppen. Ik heb dit boek vrij snel uitgelezen. Het boek raakte me echt, het zette me aan het denken. Ik heb zelfs  een moment gehad dat ik met een brok in mijn keel zat omdat het mij zo ontroerde. Ik vind wel dat ze kinderachtige titels hadden (bijv. Peter en Anne maken ruzie).  Maar dat is dan ook het enige nadeel aan het boek.